Unutulmaya Yüz Tutan Demircilik Mesleğini Yaşatmaya Çalışıyor

Mersinin Bozyazı ilçesinde demircilik yaparak geçimini sağlayan Niyazi Toprak (45), kırsal kesimde tarımla uğraşan nüfusun azalması ve fabrikasyon imalatın artması sonucunda mesleğinin bitme noktasına geldiğini söyledi.Unutulmaya yüz tutmuş mesleklerden olan demircilik mesleğine 15 yaşındayken babasının yanında çırak olarak başladığını kaydeden Toprak, 3 kuşaktır demircilik mesleği yaptıklarını, hatta bazı zamanlar siparişlere yetişemediklerini kaydetti. Toprak, fabrikasyon üretimlerin başlamasıyla kendi mesleklerinin yok olduğunu belirterek, Eskiden insanlar çocuklarını bir demirci ustasının yanına verebilmek için beklerdi. Şimdi ise bir çırak bulamıyoruz dedi.Zanaatımız makinelere yenik düşüyorFabrikasyon imalat olmadan önce balta, kazma, keser, kürek, bel, tırmık, karasaban, kapı kilidi, kapı tokmağı, nal gibi demirden imal edilen akla gelebilecek her türlü aleti yaptıklarını vurgulayan Toprak, Demircilik, bilek gücü ile icra edilen zarafet, dikkat ve titizlik isteyen bir zanaat. Ham demiri elimize alıp, ocağa sokup, örsün üstüne koyduğumuzda çekiç ile istenilen, ihtiyaç olan her şeyi yapıyoruz. İnsanlarımızın çoğunluğu demircinin ne yaptığını dahi bilmiyor. Ancak çok darda kaldıkları zaman geliyorlar, ‘usta şunu yapabilir misiniz diyorlar. Yaparız dediğimizde ise şaşırıyorlar. Belli bir yaş grubunda olan insanlarımız çoğunlukla geliyor. Yine tekrarlıyorum maalesef zanaatımız makinelere yenik düşerek birer birer yok oluyor. Buna üzülüyorum ifadelerini kullandı. Toprak, Türklerin en eski mesleği olan demircilik zanaatının yok olmaması için yaşatılmasının şart olduğunu ifade ederek, Halk Eğitim Merkezlerinin, nesli tükenmekte olan demirci ustalarına belirli yerlerde kurslar açtırarak bu zanaatı gelecek kuşaklara aktarabilmelerini sağlaması gerekiyor şeklinde konuştu.